Święta Rodzina z Nazaretu

Święta Rodzina z Nazaretu czasami nazywana też Najświętszą Rodziną –  w teologii chrześcijańskiej rodzina, której członkami byli Jezus Chrystus, Najświętsza Maria Panna i święty Józef.

ŚWIĘTY JÓZEF

Mąż Maryi i opiekun Pana Jezusa był cieślą. Cieśla nie tylko wykonywał zlecone mu prace, ale czasem także sam przygotowywał potrzebny projekt. Niezależnie od rodzaju i miejsca pracy z pewnością św. Józefowi towarzyszył przy niej Jezus. Przekazywał Mu swe doświadczenie i zawód. Zabierał go ze sobą, by najpierw obserwował, a z czasem sam wraz z nim pracował. Wiele razy pokazywał, jak chwycić dane narzędzie i go użyć, brał w swe dłonie Jego ręce, by prowadzić we właściwym kierunku hebel czy skutecznie uderzyć młotem.

Wędrówki do pracy i powroty do domu były okazją do rozmowy; dzielenia się doświadczeniem życia, czasem odpowiedzi na zadawane pytania czy pokazywania piękna otaczającego świata.

Była i wspólna modlitwa, a towarzyszyły jej zapewne rozmowy o Bogu. Wprawdzie Jezus jako Syn Boży nie potrzebował takiego wprowadzenia w życie i wiarę, ale pokora Boga podejmującego drogę wcielenia wskazuje i sugeruje, że poddał się jej i przeżywał swe dzieciństwo i młodość jak każdy człowiek Jego epoki. Tym samym, pozostawił nam przez św. Józefa wzór ojca (choć w przypadku Jezusa – przybranego) i wychowawcy.

Świętego Józefa zazwyczaj łączy się z milczeniem. Wprawdzie nie mamy zapisanej na kartach Nowego Testamentu ani jednej jego wypowiedzi, ale nie znaczy to, że nic nie mówił. Skoro był poślubiony Maryi, to nie tylko z Nią rozmawiał, ale wpierw ku Niej skierował słowa oznajmiające o miłości, która zrodziła się w jego sercu, o pragnieniu budowania wspólnego życia, zamieszkaniu pod jednym dachem. Wiele razy rozmawiał z Jezusem. Także ze swymi przyjaciółmi, sąsiadami. Wypowiadał słowa modlitwy nasyconej psalmami. I wcale nie jest też tak, że milczy na kartach Ewangelii. On mówi przez swe czyny. Przemawia decyzjami zrodzonymi z wiary. Wpierw  przez swą wierność zaślubionej Maryi i oblubieńczą troskę o Nią, by w niczym nie naruszyć Jej czci. Potem  przez otwartość na Życie poczęte w Niej z Ducha Świętego – stanął w cieniu wielkiej Tajemnicy Wcielenia. Następnie, gdy z niezwykłą troską i odwagą ratował życie Jezusa przed śmiercią i zagładą. Święty Józef mówił przez codzienność wypełnioną troską o życie powierzonej mu Rodziny.

Mówił tęsknotą związaną z poszukiwaniem zagubionego Jezusa. I wszystko tak, by nie przesłonić powierzonego mu Słowa - Jezusa, żadnym swym słowem nie zakryć tego, co najważniejsze. Dlatego odszedł w ciszy i milczeniu. Spełnił swe zadanie i pozostawił miejsce Jezusowi. Nie otwierał ust, lecz odpowiadał czynami wzorem ojca wiary – Abrahama. Swe powołanie realizował jak solidny rzemieślnik skoncentrowany na wykonaniu powierzonego mu dzieła. Swój testament wypowiedział życiem, postępując wobec Jezusa tak jak św. Jan Chrzciciel: umniejszał się, by Jezus wzrastał (por. J 3, 30). Praca była dla niego nie tylko źródłem utrzymania, ale też uświęcenia.

NAJŚWIĘTSZA MARYJA PANNA

Maria z Nazaretu była córką św. Anny i św. Joachima. Jej rodzice długo nie mogli doczekać się potomka, dlatego jako osoby wierzące skierowały do Boga prośbę, aby zesłał im dziecko. W odpowiedzi na to wołanie ukazał im się anioł, który przekazał im radosną nowinę. Będą mieli córkę, którą pozna i uwielbi cały świat. Warto dodać, że Maria była niepokalanie poczęta (dogmat ten ostatecznie przyjęto
w katolicyzmie w roku 1854,ogłosił go papież Pius IX).

Wśród krewnych Marii wymienić można jeszcze św. Elżbietę, matkę Jana Chrzciciela. To właśnie ją Maria odwiedziła, kiedy była już w ciąży. Elżbieta nazwała ją wtedy pełną łaski i błogosławioną między niewiastami.

           Była żoną Józefa z Galilei, który był cieślą. Wspólnie mieszkali w Nazarecie. W ich domu doszło do zwiastowania, czyli objawienia archanioła Gabriela. Obwieścił on Marii, że narodzi syna bożego. Jego poczęcie nastąpi za sprawą Ducha Świętego. Początkowo Józef poddawał w wątpliwość niesamowitą opowieść swojej żony. Jednak jemu również ukazał się anioł. Po tym objawieniu Józef zrozumiał, że Maria będzie matką Boga.

Na temat życia Marii po narodzinach Jezusa niewiele wiemy. W przekazach pojawia się jeszcze kilka razy. Wiadomo między innymi, że brała udział  w weselu w Kanie Galilejskiej. Wtedy Jezus uczynił swój pierwszy cud zamieniając wodę w wino. Była również obecna pod krzyżem, kiedy umierał jej syn. Wtedy to została przez Jezusa mianowana matką wszystkich ludzi.Według wiary katolickiej, Maria została razem z ciałem wzięta do nieba. Dogmat ten ostatecznie został ustanowiony w roku 1950 przez papieża Piusa XII.

To zdecydowanie najczęściej przedstawiana postać biblijna. Maria doczekała się wielu wizerunków. Bardzo często przestawiana jest w obecności Józefa i małego Jezusa, którego trzyma na rękach – to tak zwany wizerunek Świętej Rodziny. Znana jest również postać Marii, która trzyma na kolanach zdjęte
z krzyża ciało Jezusa – to tak zwana Pieta.

W Polsce Maria z Nazaretu nazywane jest Królową Polski. 3 maja obchodzi się święto kościele NMP Królowej Polski. Bardzo znana jest również modlitwa różańcowa (kiedyś nazywana Psałterzem Maryi Panny). Odmawia się ją od średniowiecza.

JEZUS

Jezus Chrystus urodził się w rodzinie żydowskiej, jako syn Maryi, która była poślubiona Józefowi. Józef był potomkiem Króla Dawida i wykonywał zawód cieśli. Jezus urodził się w Betlejem (niedaleko Jerozolimy), gdzie Józef i Maryja udali się ze względu na spis ludności, który został zainicjowany przez cesarza rzymskiego Oktawiana Augusta.

Jezus urodził się w ubogiej stajence lub grocie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

Rodzina wróciła do Nazaretu, małej wioski w północnej Palestynie, jednak we śnie Józefowi ukazał się Anioł Pański, który oznajmił mu, że Herod chce zgładzić dziecię. Józef dostał polecenie ucieczki 
z rodziną do Egiptu. Wrócili stamtąd dopiero po śmierci Heroda i osiedlili się w Nazarecie.

Nauczanie Jezusa jakie zostało przekazane w Ewangeliach, jest podstawą wiary Chrześcijańskiej. Starotestamentowe treści zostały uzupełnione o nowe pojęcia kluczowe dla chrześcijaństwa, takie jak miłość, wybaczanie, współczucie, miłosierdzie, sprawiedliwość czy znoszenie cierpienia.

Centralnym motywem nauczania Jezusa jest głoszenie Królestwa Bożego, które jest rozumiane jako sfera panowania Bożego, w której znaleźć może się każdy, poprzez zmianę swojego życia.

Jezus uczył, że najważniejszym przykazaniem jest przykazanie miłości, które brzmi: ”(Pierwsze) Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. (Drugie) Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”.

Jezus uczył o potrzebie ofiary z samego siebie mówiąc: „Kto chce znaleźć swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je znajdzie”. Nauczał również o potrzebie pokory mówiąc: „Kto by między wami chciał się stać wielki, niech będzie sługą waszym”. Wskazywał także na to, by na pierwszym miejscu troszczyć się o ducha, a nie o ciało: „Życie bowiem więcej znaczy niż pokarm,
a ciało więcej niż odzienie”.

Rodzina, to „najważniejsza, podstawowa grupa społeczna, na której opiera się całe społeczeństwo”.

W niej można znaleźć wsparcie, akceptację, miłość i uznanie…